روش های بازپروری و آموزشی کودکان با نارسایی های ویژه در یادگیری

1- روش ادراکی – حرکتی : طرفداران این
روش (کپارت ، گتمن ، برچ ) معتقدند که یادگیری حرکتی مبدأ یادگیری است و فرایندهای
ذهنی پس از رشد متناسب سیستم حرکتی و سیستم ادراکی و همچنین پیوندهای ارتباطی میان
یادگیری حرکتی و ادراکی به وجود می آید . کپارت 
یکی از مشهورترین پیشتازان در این روش اعتقاد دارد که یادگیری های حرکتی بر
هوش و تحصیلات مؤثر است .

وی یادآور می شود که پیش نیاز تمامی رفتارها اساساً حرکتی است .

کپارت معتقد است که رشد ذهنی کودک با 
کنترل حرکات شروع می شود و مراحلی چون کشف منظم ، ادراک مسائل ، تکمیل و
ترکیب دریافتهای حسی و در پایان تشکیل مفاهیم را طی می کند . او می گوید هر مرحله
از مرحله پیشین کامل تر و پیچیده تر است و کودکان عادی این مراحل را به سادگی و با
ترتیب درست طی می کنند . اما در مورد دانش آموزان با نارسایی های ویژه ممکن است در
مراحل رشد انقطاعی رخ دهد . برنامه ریزی آموزشی – روانی برای بازسازی روند رشد کودک با نارسایی های ویژه در
یادگیری بر اساس نتایج آزمون هایی چون آزمون ادراکی – حرکتی کپارت ، آزمون ادراک بینایی فراستیگ ، آزمون توانایی
زبانی – روانی ایلینوی و
آزمون تشخیص شنیداری وپمن صورت می پذیرد .